Het boek ‘Leven zonder school‘ (Eeckhout en Bonnu, 2018) heeft mijn (onderwijs)ogen weer verder geopend. Met een kritische blik schrijven de auteurs over leven zonder school en hoe ‘natuurlijk’ dat is. Het boek maakt voor mij pijnlijk duidelijk dat kinderen en ouderen veel meer opgenomen zouden ‘moeten’ worden in onze SAMEN-leving. Ook laat het boek duidelijk zien (ook door verwijzingen naar andere literatuur) dat je met eigen interesse en door die te volgen, alles leert wat belangrijk is in je leven en dat school dat proces helemaal kapot maakt. Ik kan er genoeg over schrijven, maar in dit boek staat een brief van een jong mens gericht aan de inspecteur, die veel krachtiger is dan ik in mijn eigen woorden kan beschrijven.
Met toestemming van de auteurs (Johan Van Eeckhout en Freddy Bonnu) en de uitgever (Uitgeverij SWP) mag ik deze brief laten lezen:
Een brief van Nicola
Beste inspecteur,
Door de school ben ik nog ‘maar’ een kind. Ik ben geen volwassen persoon en dus weet ik nog niet genoeg om serieus te worden genomen door volwassenen en ik verzeker u dat dat heel onaangenaam is. Ik spreek vaak liever met volwassenen over ‘serieuze dingen’, dan met de kinderen van mijn leeftijd te gaan spelen of te praten. Kinderen zijn niet altijd wild en kunnen wel rustig zijn, maar als iemand elke dag 5 keer te horen krijgt dat hij wild is en niet rustig kan zitten, dan word je ook wel een beetje zo. Vergeet ook niet dat kinderen een heel groot deel van de dag op een stoel stil moeten zitten luisteren en doen wat de leraar zegt, dus dat ze daarna wel wat energie hebben lijkt me niet abnormaal. Ik wil niet dat u mijn leven verandert omdat ik misschien niet even rap kan rekenen als de andere kinderen maar ik doe in tegenstelling tot de andere kinderen wel wat ik echt wil, elektronica en niet met uw ‘hulp’. School lijkt een beetje op werk; verplicht urenlang stilzitten en doen wat iemand anders zegt. Het verschil is dat kinderen er niet voor worden betaald en geen ontslag kunnen nemen. Ik ben veel met elektronica bezig. Soms ben ik van de middag tot 10 uur ’s avonds bezig, dit zou ik absoluut niet kunnen als ik naar school zou gaan. Door de school zeggen alle kinderen dat je niets kunt leren zonder school, ik vind het spijtig dat ze dat zelf zijn gaan geloven. Hebben ze dat op school geleerd? Iedereen zegt dat je naar school moet gaan, maar wij zijn perfect gelukkig zonder. Waarom moeten we naar school gaan? U zegt voor te leren en om een diploma te krijgen, maar een diploma dat is ook om te gaan werken. Eigenlijk zegt u dus dat kinderen van 6 tot 18 jaar naar school moeten gaan, om daarna een diploma te krijgen om tot hun 65ste te kunnen gaan werken. Op school leren al de kinderen dat ze niet achter hun dromen aan moeten gaan. Ze zijn bijvoorbeeld niet realistisch genoeg. Waren de ontdekkingsreizigers realistisch? Was Leonardo da Vinci realistisch? Ik ben blij dat ik niet naar school moet gaan. Op school zou ik op mijn leeftijd onmogelijk met elektronica bezig kunnen zijn. Ik zou zelf ook waarschijnlijk zijn gaan geloven dat ik niets zelf of voor mezelf kon leren. Ik weet dat ik kan leren en ik wil niet dat mijn leren beperkt wordt door de school.
Nicola
‘Leven zonder school – een pleidooi om het leren te ontscholen’, Johan Van Eeckhout & Freddy Bonnu, SWP.