Sinds 13 maart heb ik geen betaalde opdrachten meer binnen gekregen. Niet voor de fotografie, niet voor de kinderopvang of als coach en niet als leerkracht. Het ligt even helemaal stil. Door de Corona lock-in blijkt des te meer dat ik veel sociale beroepen/bezigheden heb, wat nu ineens een nadeel lijkt. De eerste weken dacht ik nog dat mijn hulp gewenst zou zijn als ICT-er. Ik kan namelijk helpen met filmen en met de ICT achter de ‘lessen’, maar na 3 weken was ook daar niet 1 opdracht voor binnengekomen. Het vervelende gevoel van ‘niemand heeft mij nodig’ bleef erg hangen. Ik ben graag nuttig bezig en het gevoel ‘gewild’ te zijn in een werkopdracht heb ik nodig, net als ieder mens dat volgens mij nodig heeft (relatie en competentie zijn immers basisbehoeften). Ik ben erg druk geweest met mijn YouTube kanaal (zie onderaan deze blog). Alle oude vlogs heb ik gewist. Alleen films waarvan ik denk dat het andere mensen kan helpen heb ik laten staan en ik ga er een aantal opnieuw filmen. Elke dag een TikTok, elke dag een Foto van de dag die ik op Instagram en op Twitter publiceer. Elke week iets laten zien op LinkedIn, regelmatig publiceer ik op Facebook. Zichtbaar blijven, maar ook gewoon mezelf laten zien, want ik heb een hekel aan mensen die constant reclame maken, dus doe ik dat zelf niet.. (wie weet zit daar het zakelijke probleem, maar dan heb ik liever een probleem, want ik ga niet een ander spelen, daar zijn er namelijk al genoeg van 🙂 ) Ik denk nog steeds dat als je jezelf laat zien, verbonden blijft, mensen ook aan je zullen denken zodra ze een dienst nodig hebben die bij je past. En toch… geeft het me nog niet het gevoel van ‘nuttig zijn’.
In mijn gezin gaat het gelukkig meer dan goed. We hebben allemaal onze eigen activiteiten en regelmatig vinden we het ook gezellig om samen te eten, film te kijken, te wandelen in de buurt of te kletsen met elkaar. Telkens stemmen we onze activiteiten op onszelf en de ander af, zodat we nooit strijd hebben en toch zonder dat we onszelf wegcijferen voor de ander. We mogen er allemaal zijn. Wat een rijkdom! ♥
En wat kan ik dan qua werk doen? Wat je aandacht geeft groeit, dus soms word ik er best moedeloos van, dat ik maar zo weinig ‘bekeken’ word, dat ik nergens gevraagd word voor betaalde opdrachten. Ik blijf dan hangen in “Waarom vinden mensen mij niet de moeite waard?” of “Waarom zien mensen mij niet staan?” en dat negatieve gevoel wordt dan alleen maar groter. Daarom kijk ik liever verder. Ik heb het laatste jaar ontdekt dat mijn passie toch echt ligt bij de ontwikkeling van het jonge kind. Daar zie ik nog het echte ‘natuurlijk leren’ en deze groep is meestal nog niet zo ‘ingewikkeld’ door al onze maatschappelijke systemen. Ze staan nog open voor alles en iedereen en zijn (zoals ook de theorie zegt) grote leermachines. Ik word zo blij dat ik, door met hen te werken, ook weer in die ‘leer’modus kom, zodat we samen de wereld willen ontdekken en onderzoeken! Wat fijn dat bij mezelf te ontdekken! Ja, het salaris is (alweer) lager, maar meestal net voldoende om mijn deel per maand bij te dragen in het gezin. En genoeg is genoeg. Ik word er blij van, en kan daardoor die blijheid weer doorgeven aan de kinderen, collega’s en ouders waar ik mee werk. Daar kan geen Euro tegenop. Dat heeft deze Coronatijd me dus ook gegeven. En dat geeft me positieve energie, zelfs al duurt het nog even voordat ik weer betaalde opdrachten krijg, want ze gaan zeker weer komen.
Om ook nu lekker bezig te blijven ben ik mezelf gaan bijscholen voor ‘het jonge kind’. Twee weken geleden ben ik gestart met een VVE-training (via een digitale training bij Kiki Training en coaching) en ik ga mezelf tevens certificeren als pedagogisch coach en beleidsmedewerker, zodat ik ook voor die taken ingezet kan worden binnen de kinderopvang. Gelukkig heb ik nog geen financiële crisis, hoewel ik me ook daarover wel ongerust maak, en met mij veel andere zzp-ers en andere mensen die nu zonder maandinkomen zitten. Maar met deze extra certificaten kan ik straks meer opdrachten binnenhalen, en zo ben ik dus weer met nu en de toekomst bezig. Met de dingen waar ik blij van word! Dat doe ik liever dan in de put blijven zitten. Want als je op de bodem bent, kan je weer gaan staan. 😉
Mocht je ergens horen dat er mensen nodig zijn voor werk met (jonge) kinderen, houd ik me natuurlijk aanbevolen! Je kan me mailen, bellen, Facebooken, Twitteren, YouTuben, TikTokken of Whatsappen.. (misschien vergeet ik er nog een paar 😉 )
En wekelijks blijf ik natuurlijk video’s plaatsen. Mocht je tips of ideeën hebben hoor ik dat ook graag.
Mijn laatste YouTubefilms: